سارکوم نوعی سرطان نادر است. سارکومها با کارسینومها متفاوت هستند زیرا در نوع دیگری از بافت اتفاق می افتند.

سارکومها در بافت همبند رشد می کنند (سلولهایی که انواع دیگر بافتهای بدن فرد را متصل یا حمایت می کنند). این تومورها بیشتر در استخوان ها ، عضلات ، تاندون ها ، غضروف ها ، اعصاب ، چربی و رگ های خونی بازوها و پاها دیده می شوند ، اما ممکن است در مناطق دیگر بدن نیز اتفاق بیفتند.

اگرچه بیش از 50 نوع سارکوم وجود دارد ، اما می توان آنها را در دو نوع اصلی قرار داد:

سارکوم بافت نرم

سارکوم استخوان یا استئوسارکوم

حدود 12،750 مورد جدید سارکوم بافت نرم و 800-900 مورد جدید سارکوم استخوان در سال 2019 در ایالات متحده تشخیص داده می شود.

سارکوم را اغلب با انجام جراحی برای برداشتن تومور می توان درمان کرد .

عوامل خطر سارکوم

ما هنوز نمی دانیم که چه عواملی باعث ایجاد سارکوم می شود ، اما برخی موارد را می دانیم که خطر ابتلا به آن را افزایش می دهد:

• اگر افراد دیگر در خانواده بیمار دچار سارکوم شده باشند
• اگر بیمار یک اختلال استخوانی به نام بیماری پاژه داشته باشد.
• اگر بیمار یک اختلال ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز ، سندرم گاردنر ، رتینوبلاستوما ، یا سندرم لی-فراومنی داشته باشد.
• اگر بیمار در طی درمان سرطان قبلی در معرض پرتودرمانی بوده باشد.

علائم سارکوم

سارکوم بافت نرم :

به سختی قابل تشخیص است ، زیرا می تواند در هر نقطه از بدن رشد کند. اغلب اوقات اولین علامت یک توده بدون درد است. هرچه توده بزرگتر می شود ، ممکن است به اعصاب یا عضلات اطراف فشار وارد کند و یا در تنفس  مشکل ایجاد کند. هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند این تومورها را قبل از ایجاد علائمی که مشاهده می کنید پیدا کند.

استئو سارکوما (سارکوم استخوان): می تواند علائم اولیه واضحی را نشان دهد ، از جمله:

• درد مداوم در استخوان آسیب دیده ، که ممکن است در شب بدتر شود.

• تورم ، که اغلب هفته ها پس از درد شروع می شود.

• اگر توده در پای بیمار باشد ، می تواند باعث لنگش بیمار شود. کودکان و نوجوانان بیشتر از بزرگسالان دچار استئوسارکوم می شوند. و از آنجا که اغلب درد و تورم در بازوها و پاها دارند ، ممکن است استئوسارکوم با درد دوره رشد یا آسیب دیدگی ورزشی اشتباه گرفته شود. اگر درد کودک بهتر نشد ، ویا در طول شب بدتر شد ، با یک پزشک مشورت کنید.بزرگسالانی که این نوع درد را دارند باید سریعاً به پزشک مراجعه کنند.

تشخیص سارکوم: معاینه کامل و آزمایشات زیر مور نیاز است:

• نمونه ای از سلول های تومور ، “بیوپسی”

• آزمایشات تصویربرداری ، مانند سی تی اسکن ، سونوگرافی یا MRI

• در صورت وجود استئوسارکوم ، اسکن استخوان 

درمان های سارکوم

چگونگی درمان سارکوم بستگی دارد به اینکه در کجای بدن قرار دارد ، تا چه حد رشد کرده و به سایر نقاط بدن گسترش یافته یا متاستاز شده است یا خیر.در بیشتر موارد استئوسارکوم ، پزشک می باید فقط سلول های سرطانی را از بین ببرد ، و  نیازی به قطع بازو یا پا نیست.پرتو درمانی می تواند تومور را قبل از جراحی کوچک کند یا سلولهای سرطانی را که پس از جراحی باقی مانده اند از بین ببرد. اگر جراحی گزینه مناسبی نباشد ، این روش می تواند درمان اصلی باشد.داروهای شیمی درمانی را می توان به همراه جراحی یا به جای آن استفاده کرد. شیمی درمانی اغلب اولین روش درمانی در سرطان گسترش یافته است.

روش های درمانی هدفمند : درمان های جدیدی هستند که از داروها یا آنتی بادی های سیستم ایمنی بدن برای جلوگیری از رشد سلول های سرطانی استفاده می کنند در حالی که سلول های طبیعی آسیب نمی بینند.   

میزان بقا در سارکوم: اکثر افرادی که مبتلا به سارکوم بافت نرم هستند اگر تومور درجه پایین باشد ،تنها با جراحی بهبود می یابند. این بدان معناست که احتمال گسترش آن به سایر قسمتهای بدن وجود ندارد. درمان موفقیت آمیز سارکوم های تهاجمی دشوارتر است.اگر سرطان در خارج از ناحیه ای که شروع کرده است گسترش نیافته است ، میزان بقا برای استئوسارکوما بین 60 تا 75 درصد است.